 |
||||||||||||||||||||
|
A Fundación Caixa Galicia achega ó Outono Fotográfico a mostra 25 años después. Memoria gráfica de una transición, que Roberto Velázquez, Director Xeral de Fundación Telefónica, entidade organizadora da exposición, presenta así: |
||||||||||||||||||||
| «Parece que foi onte, pero xa pasaron vintecinco anos. Certo que ese tempo non é nada visto con perspectiva histórica, pero si é máis que suficiente para que os máis novos de hoxe descoñezan uns feitos que permanecen moi vivos na memoria da xeración que viviu uns anos trepidantes e vertixinosos e que os viviu, ademais, coa consciencia de estar protagonizando ou asistindo, como mínimo, a uns momentos históricos. Pero se esta sensación era común á maioría dos españois, para quen traballabamos nos medios informativos acadaba a súa máxima expresión: os xornais eran un Parlamento de papel onde afloraban, con maior ou menor timidez ou audacia, con maiores ou menores dificultades e obstáculos, os anhelos dunha sociedade que non atopaba canle de manifestación nas institucións oficiais. Así, os medios informativos non eran só reflexo das ilusións e aspiracións da sociedade e da clase política, senón que co seu labor diario impulsaban este proceso de democratización. É certo que España e os españois cambiaran de xeito progresivo a partir dos anos 60 e que, a partir de 1975, ese proceso de cambio se ía ver acelerado ata rematar callando nunha sociedade moderna e tolerante. Sen embargo en 1975 os diques do Réxime trataban aínda de conter as caudalosas augas do cambio. Anque pareza mentira, nalgúns medios non podía nin sequera mencionarse a existencia de partidos políticos nin de sindicatos (salvo o sindicato vertical). O pulo e a presión das Redaccións e a propia realidade obrigaron a abri-la man e xa podía falarse do PSOE, do PCE, UGT, CC.OO., etc, pero sempre antepóndolle a expresión de “ilegal e clandestino”, ó que ó longo, e en contra das intencións perseguidas, podía converterse nun valor engadido. |
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
| Pero se o xornalismo desempeñou un papel de gran relevancia no proceso da transición, o protagonismo da información gráfica foi realmente indiscutible e, de feito, algunhas imaxes da época están indisolublemente unidas a momentos históricos de gran transcendencia. Os fotógrafos de Prensa souberon aproveita-las marxes de liberdade para deixar un testemuño elocuente da transformación da sociedade española, pero non só no terreo político, senón tamén nos máis diversos aspectos da vida. Con esta exposición, Fundación Telefónica pretende, por un lado, reflectir, a través do traballo dos xornalistas gráficos, ese proceso de transformación da Sociedade Española en 25 anos de esperanzas e ilusións, pero tamén de dificultades, temores, incertezas e riscos; 25 anos nos que os españois e a clase política foron un exemplo de xenerosidade, tolerancia e clarividencia; 25 anos nos que España, baixo o reinado de Xoán Carlos I e cuns líderes políticos do máximo nivel, viviu o período máis longo de paz, estabilidade e prosperidade da súa historia. Estes 25 anos, tal vez excesivamente mitificados por quen os vivimos, representan tantos cambios, tantas transformacións políticas, sociais, económicas e culturais, que cremos que merecen ser coñecidos polas novas xeracións. E esta exposición pretende ser unha chamada de atención e unha invitación a afondar no coñecemento desta etapa histórica. Pero, finalmente, tamén é unha homenaxe a uns profesionais que tiveron o acerto de estar no lugar adecuado no momento oportuno, que souberon mirar, ver e captar esa imaxe que expresaba e representaba tantas cousas e uni-lo interese periodístico e documental, coa calidade técnica e formal, para transformalas en obras de arte. E así presentamos as obras de preto dun cento de grandes periodistas e grandes artistas.» |
