Skip to content

INICIO
CURADORÍAS: EXPOSICIÓNS COLECTIVAS
CURADORÍAS: EXPOSICIÓNS INDIVIDUAIS
DIRECCIÓN ARTÍSTICA
PREMIO GALICIA DE FOTOGRAFÍA CONTEMPORÁNEA
LIBROS
PORTFOLIO
BLOG
BIO
CONTACTO

INICIO
CURADORÍAS
- EXPOSICIÓNS COLECTIVAS
- EXPOSICIÓNS INDIVIDUAIS
DIRECCIÓN ARTÍSTICA
PREMIO GALICIA DE FOTOGRAFÍA CONTEMPORÁNEA
LIBROS

Vítor Nieves

Sen categorizar

Inicio

VÍTOR NIEVES

CURADORÍAS
- EXPOSICIÓNS COLECTIVAS
- EXPOSICIÓNS INDIVIDUAIS
DIRECCIÓN ARTÍSTICA
PREMIO GALICIA DE FOTOGRAFÍA CONTEMPORÁNEA
LIBROS

PORTFOLIO
BLOG
BIO
CONTACTO

>>>> TWEETS

Vítor Nieves @VitorNieves·

Directoras/es de espaços expositivos: já nom há excusa quando às ruas e aos bares voltou o bulício. E mais quando sabemos que as Salas nunca tiveram problemas de aglomeraçois.
Vamos encher as paredes!

Reply on Twitter 1268110763518025728 Retweet on Twitter 12681107635180257281 Like on Twitter 12681107635180257284

Vítor Nieves @VitorNieves·

Chancelas 1, Madrí 0
Entóm que fazemos, logo? Vivimos da pluma?
#vivirdapluma
(A propósito de madrilenhos que chegam á Galiza e ameaçam com denunciar à vizinhança pelo cheiro a esterco)

Reply on Twitter 1267780260562640901 Retweet on Twitter 12677802605626409011 Like on Twitter 12677802605626409011

>>>> INSTAGRAM

Esta já encontrou acovilho. S/T, da série «O l

Esta já encontrou acovilho.
S/T, da série «O lugar que habitam as moscas em inverno», Vítor Nieves.
(Lambda s/ alumínio com metacrilato mateado).

«DESPUÉS DEL DOCUMENTO. Fotografía portuguesa p

«DESPUÉS DEL DOCUMENTO. Fotografía portuguesa para la nueva década» segueix confinada a la Sala d'Exposicions Llotja del Peix d'Alacant però en breu us podrem donar notícies!

Aquesta és una exposició col·lectiva que forma part del programa de @photoalicante comissariada per mi i amb l’obra de @analuisarego, @bruno.leite.silva, @tran.co.so, @dianavrsa, @morderofumo, @inessofia3, @josealvesph, Miguel Vieira Pinto, Pedro Malheiro, @raquelcalvino; amb @antonio_pedrosa i el @ipci_instituto com productor.

Cando comezamos a imaxinar a imaxe do disco, @davi

Cando comezamos a imaxinar a imaxe do disco, @davide_salvado tiña moi claras as ideas: minimalista mais que falase do rural e da tradición cunha linguaxe contemporánea. Quería un disco bonito por fóra como o é por dentro, algo -nas súas palabras- que non abunda na música tradicional galega.
👉🏼 ligazón na bio!

ICONOS foi unha exposición colectiva na que puxe

Máis Sígueme no IG

>>>> YOUTUBE

A exposiçom TERRITÓRIO EXPANDIDO esteve no Museu da Indústria de Fortaleza, no Brasil, no marco dos Encontros de Agosto, festival parceiro do Outono Fotográfico. A exposiçom explora os conceitos de território e identidade. Som várias séries de diferentes autores e autoras galegas (9, entre eles 4 Premios Galiza de Fotografía Contemporánea) que trabalham com a relaçom que estabelecemos com o território para modificar e humanizar a paisagem. Ademáis as séries dialogam entre elas para deixar constancia e tirar leituras sobre a identidade particular de um País não reconhecido nas leis europeias, com uma lingua diferente á do seu Estado, o que marca profundamente o jeito de estar e reflectir das pessoas que na Galiza habitamos.

Partindo de visões particulares bem diferenciadas, desde a curadoría criou-se um discurso unificador que, além de explorar as diferentes prácticas fotográficas na criação fotográfica atual na Galiza, mostra como os e as galegas habitamos a nossa terra e documenta a relação que temos com o território. Fala, portanto, da nossa identidade, que ademáis não é issolada pois é comum a toda uma cultura da galeguidade que exportamos ao mundo e que deu em se chamar noutros pontos do mundo lusofonia ou brasilidade.

Os conceitos de território e identidade estão muito unidos na fotografía, entendendo território como o conceito referido á paisagem intervinda pelo humano, ou á contorna natural humanizada, o que descreve e interpela transversalmente a identidade do povo que o habita. Uma identidade condicionada por um País colonizado, o que marca redicalmente o jeito de estarmos no mundo, o que torna visível em tudo quanto os e as galegas fazemos, também na arte.

Esta exposición, curada por Vítor Nieves é unha colectiva de 9 autores e autoras galegos que traballan sobre o território e a identidade. Ademais dos 4 Premios Galicia de Fotografía Contemporánea: Daniel Díaz Trigo, Berto Macei, Jose Romay e Eva Díez, podemos ver os ensaios de Marta Moreiras, Damián Ucieda, Carla Andrade, Luis Díaz Díaz e Luís Barreiro.

A exposición chega ao Brasil grazas ao intercambio entre os festivais Encontros de Agosto e o Outono Fotográfico.

Máis info: http://www.outonofotografico.com/blog/vitornieves/territorio-expandido-brasil/

Música: Wildlight (https://www.wearewildlight.com)
Título de música: Twirl Me
Licencia: CC BY-NC-ND (https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.es)
Descargar: https://lamusicagratis.com/decargar-musica/twirl-me

Território Expandido: artistas da Galiza em Fortaleza, Brasil.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_GuviTPgPvnE

«Vanity» é a exposición de Armindo Salgueiro que comisarou Vítor Nieves para o festival Outono Fotográfico do 2012. A exposición estivo no Museo Municipal de Ourense.

+info: http://www.outonofotografico.com/blog/vitornieves/vanity/

Vídeo feito polos informativos da TVG.

Vanity, exposición de Armindo Salgueiro.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_3BuefQbs-ds

Presentación da exposición "Philosophers, the Lotus Chronicle" de Catrine Val no Museo Municipal de Ourense.

Esta exposición, curada por Vítor Nieves para o festival Outono Fotográfico, estivo no Museo Municipal de Ourense do 22 de outubro ao 15 de novembro de 2015.

+info: http://www.outonofotografico.com/blog/vitornieves/philosopher-the-lotus-chronicle/

Catrine Val presenta a súa exposición no Outono Fotográfico.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_orm7kNteFDg

NARCISOS de Diego de los Reyes presentada por Vítor Nieves. Masculinidades e autorepresentación.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_mnDokAcDPak

Neste vídeo, feito polo Centro Cultural Marcos Valcárcel de Ourense, Vítor Nieves, curador da Sección Oficial do Outono Fotográfico, fala de «Dai», a a exposición de Rojo Sache.

Esta exposición estivo na Sala Cero do Centro Cultual Marcos Valcárcel do 12 de decembro de 2017 ao 14 de xaneiro de 2018.

Mais unha vez, o Outono Fotográfico achéganos unha outra reflexión sobre a ‘Descrenza’, temática central desta 35ª edición do festival internacional. Nesta ocasión servíndose da escenificación na fotografía, un xénero propio que ten servido aos artistas nomeadamente a partires da década dos oitenta do século pasado a contar historias dun xeito diferente e a facer crer e descrer á vontade á espectadora ou espectador historias de dubidosa procedencia.

A fotografía foi históricamente vinculada á documentación, e ainda a día de hoxe se segue a usar para documentar. Paradóxicamente, desde o seu nacemento, a fotografía nunca foi fiel á realidade e foron moitos os momentos en que foi usada para cambiar a historia ou acreditar unha realidade construida. A Staged Photography ou Fotografía Escenificada, sérvese desta premisa para criar imaxes que poden ou non ter vencellos cunha historia real.

No caso que nos apresenta Rojo Sache, cada peza é o garante dun suceso acontecido con grande divulgación mediática e expectativa social. A parella artística sérvese das historias dos crimes máis coñecidos da imprensa para documentalos nunha onírica representación na que a paisaxe pasa a ser unha testemuña silenciosa e até cómplice de feitos abominábeis. As localizacións xeran unha certa tensión derivada dun isolamento que é quen de gardar terríbeis segredos, os que constrúen cada historia.

Malia partir de historias tiradas dos xornais, Rojo Sache trata de non dar demasiadas pistas, mantendo o misticismo e interese en torno á historia. Só introducen pequenos elementos e accións que son cruciais para as identificar, eliminando o resto para acadar unha imaxe onírica que ben podía ilustrar un conto ou até ser pendurada no propio despacho de quen xulgou aos asasinos sen perceber o que a imaxe entraña.

Rojo Sache é a parella artística formada por Rosa Isabel Vázquez [Madrid, 1971] e José Antonio Fernández [Murcia, 1976].
Os seus traballos versan sobre a memoria, a ambigüidade e a morte, temas que abordan a través dun uso moi particular da paisaxe.
A súa obra foi premiada en máis de 80 festivais e certames internacionais. Entre os que destacan 11 Premios Nacionais de Fotografía Profesional (Premios Lux de España).
As súas obras foron expostas en galerías e museos de diferentes países do mundo (España, Francia, Italia, Reino Unido, Alemaña, Arxentina, Estados Unidos e China) e participaron en eventos como PhotoEspaña, Voices O , no Photo Festival de Arles (Francia), Padova PhotograPhia (Padua/Italia), Photissima Art Fair (Torino/Italia) ou a Biennial of Fine Art & Documentary Photography en Málaga.

Vítor Nieves fala de DAI, a exposición de Rojo Sache. Festival Outono Fotográfico.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_gLjssro-JWE

Ruth Matilda Anderson foi fotógrafa e conservadora estadounidense da Hispanic Society of America. Realizou dúas longas campañas de fotografía etnográfica na Galiza de 1924 a 1926 das que se conservan máis de 10.000 fotografías (propias e alleas) na institución americana, o que a converte na posuidora do arquivo fotográfico histórico sobre a Galiza máis importante.

Este vídeo é unha amostra do libro orixinal que a Hispanic Society of America publicou en 1939.

_________________________________

Ruth Matilda Anderson iniciouse no mundo da fotografía da man do seu pai, Alfred Theodore Anderson, un home de orixe norueguesa quen tiña un estudio en Kearney especializado en vistas e retratos. Pasou un ano na Universidade Estatal de Nebraska en Lincoln, e despois estudou Maxisterio na Escola Estatal do Profesorado de Nebraska, e malia que se graduou en 1915 nunca se adicou ao ensino. Retomou os estudos na Universidade de Nebraska durante un semestre, e despois marchou a Nova York, diplomándose en 1919 na Escola de Fotografía Clarence H. White.

En 1921 foi contratada por The Hispanic Society of America onde estivo baixo a supervisión do director, Archer Milton Huntington, actualizando as súas técnicas como fotógrafa e investigadora. Comezou como fotógrafa do museo, e en 1922 foi nomeada conservadora de fotografía.

Levou a cabo dúas viaxes á Galiza na década de 1920: a primeira do 29 de xullo de 1924 ao 28 de agosto de 1925 e a segunda do 14 de novembro de 1925 ao 31 de maio de 1926.

Na súa primeira viaxe pola Galiza tomou unhas 5.000 fotografías, moitas das cales aínda permanecen sen positivar, e mercou outras 2.800 a fotógrafos locais. Na segunda viaxe tomou unhas 2.800 fotos. As imaxes adoitan recoller o ámbito rural e os oficios tradicionais. Estivo acompañada polo seu pai, que foi escribindo un diario. Ían cun coche Ford de aluguer cun condutor francés. Nas fondas onde se hospedaban improvisaban un cuarto escuro para ir revelando algunhas fotos. Na Coruña tomou leccións de lingua galega e interesouse pola historia da Galiza, lendo a Manuel Murguía, e pola literatura galega, lendo a Rosalía de Castro.

Mais tarde centrou a súa carreira no estudo dos traxes típicos, publicando varios libros e artigos sobre o tema. Realizou outra derradeira viaxe entre 1948 e 1949, centrándose neste eido. En 1954 foi nomeada conservadora de traxes da Hispanic Society, cargo que ocupou até a súa xubilación.

Aínda que faleceu en 1983 en Nova York, foi enterrada no cemiterio de Kearney, preto da súa localidade natal. No Museum of Nebraska Art (MONA), non ten ningunha obra que a represente.

Gallegan Provinces of Spain. Pontevedra and Coruña. Ruth Matilda Anderson. 1939.

YouTube Video UCJ0TjsNhRaucfB8EZIyJoFw_WdBIQlEiQ-o

Subscríbete ao meu canal

© 2020 Vítor Nieves

Aviso legal | Política de privacidade | Política de cookies

Esta web utiliza cookies. Podes ver a política de cookies. Se continúas navegando estás a aceptala! VER